powrót

|
Kazimierz
Janczykowski
1888
– 1972
|
Urodził
się 25 stycznia 1888 roku w Metelinie koło Hrubieszowa jako syn Konstantego
i Leontyny z Drzewieckich. Wcześnie stracił rodziców – w 1890 roku ojca,
uczestnika Powstania Styczniowego i sześć lat później matkę. Wychowywał się pod opieką ciotki Józefy Lewandowskiej.
W
1897 roku rozpoczął naukę w gimnazjum carskim, z którego został wydalony
za uczestnictwo w strajku w 1905 roku. Naukę kontynuował w prywatnym gimnazjum
polskim im.Stefana Batorego w Lublinie. Studiował medycynę w Monachium późnij
w Pradze. Po przerwaniu studiów rozpoczął naukę w Instytucie Wychowania
Fizycznego w Petersburgu. Pracuje jako nauczyciel wychowania fizycznego w Petersburgu,
potem w Syzraniu nad Wołgą.
Po
rewolucji październikowej wyjeżdża do kraju i od 1918 roku wiąże się do końca życia z gimnazjum chełmskim im.Stefana Czarnieckiego jako nauczyciel
wychowania fizycznego, a po ukończeniu Uniwersytetu Poznańskiego – geografii,
geologii i astronomii.
Był
kustoszem Muzeum Ziemi Chełmskiej. Stał się twórcą szkolnego i miejskiego
ruchu krajoznawczego. Jest autorem wielu publikacji z zakresu etnografii, archeologii,
historii i krajoznawstwa regionu chełmskiego.
Kazimierz
Janczykowski zmarł 15 kwietnia 1972 roku w Chełmie i został pochowany na cmentarzu
przy ul.Lwowskiej.
*
* *
LONGIN JAN OKOŃ
Profesor owiany legendą
Kazimierz Janczykowski - to postać
niezwykła. Obrasta legendą jak budowla zielenią winnej latorośli. Nic dziwnego.
Przez całe swoje pracowite życie służył sercem i czynem ziemi chełmskiej.
Przepracował ponad 50 lat. Obok pracy nauczycielskiej, zajmował się
działalnością społeczną i regionalną. Był jednym z czołowych pedagogów gimnazjum
i liceum im. Stefana Czarnieckiego w Chełmie.
Urodził się 25 stycznia 1888 roku w Metelinie koło Hrubieszowa. Szkołę średnią
ukończył w Lublinie, a studia w Petersbugu (1915). Później studiował geografię
na Uniwersytecie Poznańskim, którą ukończył w 1921 r. Pracę pedagogiczną w liceum Czarnieckiego podjął w roku 1918, a
zakończył przechodząc na emeryturę w 1968 roku.
Wiosną 1923 roku założył na terenie gimnazjum stację meteorologiczną drugiego
rzędu, wchodzącą w ogólnopolską sieć PIHM. Systematycznie dostarczał dane do
Warszawy. Stacja pracowała, z okupacyjną przerwą, do roku 1950. Szczególnym zainteresowaniem darzył turystykę i krajoznawstwo.
Rozwijał tę działalność od 1930 do 1970 roku, kształtując wrażliwość młodzieży
na piękno ojczystej przyrody. Był
współzałożycielem Oddziału Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego w Chełmie
(1929). Przez wiele lat pełnił funkcję prezesa tej organizacji. Później, gdy już
zdrowie nie dopisywało, sprawował tę funkcję honorowo. Jako zapalony krajoznawca, organizował szkolne obozy wędrowne po
kraju i ziemi najbliższej. Spenetrował i opisał wszystkie jeziora Pojezierza
Łęczyńsko-Włodawskiego i wytyczył kilka szlaków turystycznych po ziemi
chełmskiej, które do dnia dzisiejszego nie straciły swej aktualności.
Jedną ze szczególnych pasji profesora było muzeum,
które przejął po Wiktorze Ambroziewiczu. Mieściło się ono w budynku liceum im.
Stefana Czarnieckiego. Od roku 1926 pełnił funkcje kustosza tej placówki.
Gromadził eksponaty. W latach wojny (1939-1944)
Niemcy wywieźli część zbiorów; niektóre K. Janczykowski ukrył i przechował. Po
wyzwoleniu zapoczątkowały one zbiory chełmskiego muzeum. I tu uzewnętrzniła się
pasja profesora. Wędrował po regionie chełmskim w poszukiwaniu eksponatów.
Zebrał pokaźną ilość dokumentów, dawnych narzędzi pracy, cennych znalezisk
archeologicznych, wytworów sztuki ludowej...
Dzięki jego staraniom w roku 1950 muzeum stało się placówką państwową, a w 1969
otrzymało wreszcie, po kapitalnym remoncie, zabytkowy budynek przy ul.
Lubelskiej 55. Kazimierz Janczykowski nie
ograniczał się do pracy nauczycielskiej, działalności krajoznawczo-turystycznej
i muzealnej, ale czynnie pracował w licznych organizacjach: w PZPR, TWP, LOP...,
oraz w latach 1949-1965 był radnym miasta Chełma i członkiem Komisji Oświaty i
Kultury... Profesor swoje wszechstronne
zainteresowania kierował ku ziemi chełmskiej: zajmował się etnografią,
archeologią, historią... Wyniki swych dociekań publikował w licznych
czasopismach. Był świetnym gawędziarzem; z
werwą, z niezwykłą obrazowością snuł opowieści. Potrafił rozbawić i wzruszyć.
Wydał siedem książek, spośród których zwracają uwagę "Szlak wędrówkowy po
powiecie chełmskim" (1933) i "Wśród wzgórz kredowych" (1935).
Czasami, wyłącznie dla siebie, pisał wiersze.
Olbrzymie zasługi K. Janczykowskiego zostały docenione. Często był nagradzany i
wyróżniany. Otrzymał ponad 35 listów pochwalnych i dyplomów uznania, nagrodę
Ministra Kultury i Sztuki (1959) i nagrodę wojewódzką za całokształt pracy
(Lublin 1964). Spośród 14 odznaczeń, jakie otrzymał, na czoło wysuwają się:
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1957), Zasłużony Nauczyciel PRL
(1963), Zasłużony dla Miasta Chełma (1961), Zasłużony Popularyzator Wiedzy
(1960), Zasłużony Działacz Kultury (1964)...
Profesor zmarł 15 kwietnia 1972 roku, ale dalej żyje w pamięci społeczeństwa
chełmskiego. na jego cześć wybito dwa medale (1970 i 1979). Władze miasta jednej
z ulic Chełma nadały imię Kazimierza Janczykowskiego. W roku 1980 Oddział PTTK w
Chełmie otrzymał sztandar, na którym wyhaftowany jest barwną nicią jedwabną
portret K. Janczykowskiego otoczony złotym kartuszem, z liśćmi dziewięćsiłu
popłocholistnego. Stało się to nie bez przyczyny. Chełmski Oddział PTTK
uroczyście w dniu 28 kwietnia 1980 roku przyjął za swego patrona właśnie
Kazimierza Janczykowskiego. O
profesorze-regionaliście pamiętają jego uczniowie, mieszkańcy Chełma i
Lubelszczyzny; na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej powstaje obecnie praca
magisterska o jego szerokiej działalności; stawia się go często za wzór
obywatelskiej pracy dla umiłowania regionu... Dziwić się nie należy. Był
niezwykłym nauczycielem, działaczem społecznym, oddanym bez reszty dla
Ojczyzny...
powrót
Materiał źródłowy:Biogram- "Księga pamiątkowa
czarniecczyków" - fragmenty wybrał ZS.
|