Stanisław Karczmarzyk

1905 - 1993

                    Urodził się 26 kwietnia 1905r we Frampolu w powiecie Biłgoraj. Po ukończeniu siódmego roku życia został przyjęty do wstępnego oddziału rosyjskiej szkoły powszechnej. W roku 1919 złożył egzamin do klasy drugiej prywatnego gimnazjum w Janowie Lubelskim. Ze względu na trudne warunki materialne przerywa naukę w gimnazjum i zatrudnia się w samorządzie gimnazjum we Frampolu, w charakterze pracownika kancelaryjnego. Po dwuletniej przerwie w nauce wstępuje do szóstej klasy prywatnego gimnazjum we Frampolu, a następnie przenosi się do gimnazjum męskiego kurii diecezjalnej w Sandomierzu. W 1929 roku otrzymuje świadectwo dojrzałości i wstępuje do Seminarium Duchownego w Sandomierzu, skąd w 1933 roku przenosi się na Wydział Humanistyczny Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Kontynuując studia pracuje w prywatnej szkole powszechnej w Lublinie, a następnie w siedmioklasowej szkole powszechnej w Struży. W latach 1935-37 jest pracownikiem publicznej szkoły powszechnej w Lublinie. W 1937 r. kończy Katolicki Uniwersytet Lubelski, uzyskując stopień magistra filozofii.

   W latach 1941-1944 prowadzi tajne nauczanie w Teodorówce koło Biłgoraja na Zamojszczyźnie. Bierze udział w ratowaniu dzieci masowo wysiedlanych mieszkańców Zamojszczyzny. Po zakończeniu działań wojennych w 1944 roku rozpoczyna pracę w Szkole pedagogicznej w Chełmie Lubelskim. W latach 1946-48 pracuje jako wizytator w Kuratorium Oświaty w Kielcach, a następnie jako nauczyciel w Częstochowie. W początkach lat pięćdziesiątych kieruje liceami w Kocku i Radzyniu Podlaskim. W 1953 roku zostaje dyrektorem Liceum im. Stefana Czarnieckiego w Chełmie Lubelskim. Za odejście od „pryncypiów wychowania socjalistycznego” usunięty ze stanowiska dyrektora i przeniesiony do województwa warszawskiego. Od 1960roku kieruje Szkołą Podstawową i Liceum Ogólnokształcącym w Ostrowi Mazowieckiej. Za podobne „przewinienia” w roku 1970 odwołany ze stanowiska dyrektora pracuje jeszcze przez pewien czas jako nauczyciel a następnie przechodzi na emeryturę. Po ciężkiej chorobie w latach 1990-91 nie mógł już dojść do pełnej sprawności. Zmarł 4  września 1993roku, spoczywa na ostrowskim cmentarzu. Doskonały znawca filozofii, nauczyciel matematyki, greki, łaciny, języków francuskiego i niemieckiego. Przyjaciel młodzieży.

O Ojcu – Pro memoria!

                         Swoje całe życie poświęcił młodzieży i swym wychowankom. Jego zachowanie świetnie opisuje Waldemar Michalski – absolwent liceum Czarnieckiego w swych wspomnieniach:

„Dyrektor Karczmarzyk niczym dzisiejszy Kojak z podniesionym kołnierzem granatowej jesionki i szarym kapeluszem – „pilśniakiem” osadzonym głęboko na uszach i oczach, siejąc postrach lustrował „szwendających się”, niechby ktoś spróbował pozostać na ulicy dłużej niż czas dozwolony do zmroku – wyrzucał ze szkoły często i gęsto ale też przyjmował z powrotem chętnie, jednak pod warunkiem, że się przyszło z rodzicem i obiecało solenną poprawę...” Był zawsze obrońcą i powiernikiem młodzieży. Na posiedzeniach Rady Pedagogicznej staczał niesamowite boje z nauczycielami o każdą wystawioną ocenę niedostateczną i promocję do następnej klasy. Podczas egzaminów dojrzałości był autorem trików pozwalających ratowanie „tonących” przysłowiową brzytwą. Wielu szacownych dziś obywateli – wychowanków tej i innych szkół, którymi kierował i w których  wychowywał młodzież – w głębi duszy wie, że zawdzięcza mu start w dorosłe życie. Cześć Jego pamięci!

Andrzej Stanisław Karczmarzyk - syn